‘We hadden de behoefte om dichter bij God te komen’
De Brabantse Marieke en de Alblasserwaardse Andre zijn sinds november 2018 lid van de Gereformeerde kerk in Boven-Hardinxveld. Hun romance begon in Griekenland, kreeg een vervolg in Sliedrecht en duurt voort op de Hardinxveldse Botenwerf.
De familie De Jong voelt zich thuis in de kerk bij de rivier. Hun drie kinderen, Levi (7), Joël (5) en Isa (1) hebben er vriendjes en vriendinnetjes en ook zelf vonden ze er aansluiting. “Je merkt dat iedereen er welkom is en de sfeer is ontspannen”, zegt Andre. “Er wordt een serieuze, goede en duidelijke boodschap verteld, tegelijkertijd is het ongedwongen. We kregen een warm onthaal. Onze jongens hebben een spierziekte. Vorig jaar was er een musical. Vanuit de gemeente kregen wij de vraag: ‘Vinden jullie het goed als de opbrengst naar Spieren voor Spieren gaat? Dat willen we voor jullie doen.’ Dat raakt je. We vonden het een heel mooi gebaar.”
Marieke werd in 1988 geboren in Eindhoven en groeide op in Eersel. Andre’s wieg stond in Beneden-Hardinxveld. Na hun trouwen in 2011 vonden ze woonruimte in Sliedrecht, waarna ze in 2018 een huis kochten in Boven-Hardinxveld. Voor Andre was de oostelijke helft van Hardinxveld bekend terrein: “Ik had er met mijn ouders al een tijdje gewoond en heb in Gorinchem op school gezeten, dus ik kende al veel mensen. Mijn ouders wonen hier nog steeds. Het stukje grond dat Marieke en ik hier konden kopen en het huis dat we konden bouwen was een droom die uitkwam.”
Windturbines
Andre heeft een bijzonder beroep: hij koopt molens in bij Eneco. “Dat is een nichemarkt; een uniek vakgebied, een heel klein percentage van de beroepsbevolking is ermee bezig. Voor mij is duurzame energie een passie. Ik vind het leuk om te begrijpen hoe het in elkaar zit, van de energierekening tot aan de windturbines, financieel en technisch. Het is ook een branche die heel hard aan het veranderen is. Voor buitenstaanders is het moeilijk om te begrijpen hoe die markt in elkaar zit.” Is hij optimistisch over de toekomst van onze aardbol, kijkend naar de dramatische gevolgen die de klimaatverandering nu al op veel plekken in de wereld heeft? “Ik ben een realist. Als we heel Nederland vol zetten met windturbines, stopt daarmee de klimaatverandering niet. Daar is veel meer voor nodig. Het heeft ook met onder andere ontbossing en onze consumptie te maken. Het is een veel groter probleem dan alleen het energievraagstuk. En er zijn heel veel redenen om te investeren in duurzame energie. Geld stroomt dan naar landen waar een geciviliseerde ontwikkeling is, in plaats van naar de olie exporterende landen. Het brengt ook schonere lucht.”
Zijn baan is meer dan werk voor hem. “Als christen begrijp je dat je de omgeving achterlaat voor de volgende generatie. Dat motiveert me om in deze sector te blijven, want Eneco wil echt duurzamer. Als er een initiatief is waarmee het duurzamer kan, zullen ze dat niet nalaten. Ik krijg ruimte om dat beter in te richten. Dankzij het duurzame karakter van Eneco waren twee Japanse bedrijven bereid om meer dan 4 miljard te betalen voor het bedrijf. Dankzij dat beleid heeft de gemeente Hardinxveld 18 miljoen ontvangen voor de aandelen. Maar het gaat niet alleen om de cijfertjes en het rendement.”
Hobby’s
Marieke werkt twee dagen per week bij een buitenschoolse opvang en brengt daarnaast veel tijd door met hun drie kinderen. Met hun banen en jonge gezin zijn de weken druk, toch vinden ze nog tijd voor hobby’s. Marieke: “Ik ben weer begonnen met haken, ga graag wandelen en train thuis op de crosstrainer. Lezen vind ik heerlijk om te doen.” Andre: “Als het een beetje weer is ga ik graag hardlopen of wielrennen. Ik vind het ook leuk om in en om het huis bezig te zijn. Maar een stukje verven doe je niet even in tien minuten, daar moet je tijd voor hebben. Dat is altijd de spagaat; als je een keer tijd hebt, ga je dan sporten of in huis aan de gang?”
Voordat Andre en Marieke in de Gereformeerde kerk van Boven-Hardinxveld hun plek vonden, maakten ze een aantal omzwervingen. “Ik ben niet opgegroeid met het geloof”, vertelt Marieke. “Ik zat wel op een katholieke school, heb communie en vormsel gedaan. Daarvoor kreeg je lessen over het geloof, de hele klas deed dat. Andre ging ook niet naar de kerk toen ik hem leerde kennen. Toen Levi was geboren, wilden we wat meer. We zijn eens gaan kijken: wat is er in Sliedrecht en omgeving?” Andre: “Dat was een leuke zoektocht. We zijn in Rotterdam bij de City Life Church geweest, daar houden ze diensten met een rockband erbij. Ook bij Jozua in Dordrecht en de Hervormde kerk in Sliedrecht hebben we diensten bijgewoond. De Gereformeerde kerk in Sliedrecht voelde als thuiskomen. Ik ben Nederlands Hervormd opgevoed, maar was zelf de weg naar de kerk kwijtgeraakt. Na de geboorte van Levi hadden we de behoefte om dichter bij God te komen, bij een gemeente te horen en samen over het geloof te praten.”
Deel uitmaken van een kerkelijke gemeente vinden ze belangrijk. Marieke: “Het is fijn om erbij te horen, er niet alleen voor te staan. Het geeft veel houvast en steun.” Andre: “Je zit in een fase van je leven waarin je beseft: wat we onze kinderen vertellen, dat nemen ze mee. De standaard die wij zetten, wordt voor hen de standaard. Daarom hebben we onszelf afgevraagd: wat willen we onze kinderen meegeven? Daarnaast is er verbondenheid. De problemen die iedereen met een jong gezin tegenkomt zijn bespreekbaar. Je vraagt elkaar: hoe doe jij dat? Ik hoorde een uitleg over het kruis: de verticale lijn is de verbinding met God, dat is het belangrijkst. Maar de horizontale lijn, de verbinding met mensen, kun je er niet los van zien. Ik zie dat ze elkaar versterken. Door corona is het lastiger om de verbondenheid te ervaren, toch is het gevoel van verbondenheid voor ons niet minder. Wel is het met drie stuiterende kinderen om je heen moeilijker om de essentie van een preek mee te krijgen.”
Bezig zijn met het geloof is voor Andre en Marieke verweven met het dagelijks leven. Marieke: “De preek die je op zondag hoort, daar kun je jezelf aan vasthouden in de week. Het helpt me om dingen beter een plek te geven, keuzes te maken.” Het geloof heeft ook Mariekes toekomstverwachting veranderd. “Vroeger dacht ik: als ik dood ga, verdwijn ik in een zwart gat. Nu denk ik: dat is niet zo. Dat geeft me troost.” Andre: “Ik vind het bijzonder dat hoe langer je met het geloof bezig bent, hoe vaker je het ook doordeweeks terug ziet komen. Ik hoor dan een bevestiging, bijvoorbeeld in een liedje op de radio. Het maakt niet uit welke zender. Dan denk ik: zie je wel, zelfs dáár. Of ik hoor iets over managementtheorieën en denk: dat komt gewoon uit de Bijbel wat je me nu vertelt. Dat vind ik magisch.”
