Voorzitter bouwcommissie wil kerk met lef en uitstraling

Arie Stam is een van de stuwende krachten achter de nieuwbouw van onze kerk. Hij is voorzitter van de bouwcommissie en van het college van kerkrentmeesters. Daardoor heeft hij weinig tijd voor zijn grote hobby: zeilen en varen. ‘Maar de kerk bestaat alleen dankzij mensen die er energie in steken.’

Sinds 1991 woont en kerkt Arie in Boven-Hardinxveld, samen met zijn vrouw Alice. “We voelden ons gelijk thuis. De mensen zijn hier in de kerk hetzelfde als buiten de kerk. Je mag je mening hebben, kan jezelf zijn. Er zijn geen dogma’s die je moet onderschrijven.”

Hoe verklaart hij de noodzaak voor uitbreiding van het gebouw, terwijl elders kerken krimpen? “Hoe we het geloof hier met elkaar beleven is blijkbaar zo prettig, dat mensen het fijn vinden om naar de kerk te gaan. Rond de bouwplannen zie je dat mensen er iets voor over hebben. Waarom dat hier sterker is? Ik denk dat dingen met elkaar delen, onze manier van vieren, mensen enthousiast houdt. Je wilt je geloof voeden, dat is ten diepste waarom je naar de kerk gaat.”

Lef tonen
Zich inzetten voor de nieuwbouw doet hij vol overtuiging. Natuurlijk moest hij erover nadenken, toen de vraag kwam. Uiteindelijk dacht hij: “Ik heb kennis die nodig is, misschien mag ik die gebruiken op deze manier. Daar zit misschien sturing in. Vanmorgen kreeg ik via mijn Bijbelapp de tekst uit Spreuken 16:9: ‘Een mens stippelt zijn weg uit, de Heer bepaalt de richting die hij gaat.’ Blijkbaar nemen we door ons geloof beslissingen die hierbij helpen. Iedereen heeft het druk, maar als we iets met de bouwcommissie hebben, zijn de mensen er.”

“Het geloof vind ik belangrijk. Je wilt een plaats hebben waar je dat met elkaar kunt delen en erin kunt groeien. Dat wil je ook graag voor een ander. Als je de landelijke trend ziet, kun je zeggen: over tien of twintig jaar zal het hier ook teruggelopen zijn. Of zeg je: het gaat goed en we geloven erin? We doen het niet alleen: er is een God die ons helpt. Als je al bij voorbaat bij de pakken neerzit, is het een aflopende zaak. Dan wordt vervuld wat je in gang zet. Maar als je lef toont, heeft dat uitstraling. Buren, ook mensen die niet kerkelijk zijn, zeggen: ‘Gaaf, een kerk die gaat bouwen’. Terwijl de nieuwbouw hoger wordt dan het huidige gebouw en acht meter naar voren komt.”

Saamhorigheid
Het interview vindt plaats op zaterdagochtend 16 februari. Arie is eerst nog even naar de kerk gelopen. “Na maanden plannen maken is vandaag voor het eerst een groep vrijwilligers bezig. Ze bereiden het terrein voor op het plaatsen van vijf units, ter vervanging van het oude bijgebouw. Op 23 februari worden die aan de westkant van de kerk geplaatst.” Met enthousiasme: “Ik zag tien man bezig met het weghalen van hekwerken, grind en beplanting. Super om te zien als je aan komt lopen. Ik zag jonge gasten die ik helemaal niet ken, vrienden van jongeren. Zo’n bouwklus verbindt echt, je merkt dat er saamhorigheid is. Ook de bereidheid om het met elkaar financieel te dragen vind ik mooi.”

Zoals bij elk groot project komt er ook hier meer bij kijken dan je als naïeve enthousiasteling zou denken. Er is veel tijd, inzet, geld en geduld nodig. En passant komen enkele aspecten ter sprake, zoals het bezoek aan de bouwbeurs door de bouwcommissie, om materialen uit te zoeken en inspiratie op te doen. En de legeskosten voor het plaatsen van de units, die duizenden euro’s bedragen. Het waterschap berekent ook nog eens 10.000 euro voor het plaatsen van de units en de nieuwbouw. Dan zijn er nog de strenge eisen van de brandweer; ook daar moest de bouwcommissie zich in verdiepen. Het hele proces is een gratis training projectontwikkeling.

Afscheid bijgebouw
Tot aan kerst is er een strakke planning. Arie legt een enorm papier op tafel, gevuld met actiepunten, data en gekleurde vakjes. Elke kleur heeft een betekenis. Arie leest het schema moeiteloos. “Kijk, zodra de units geplaatst zijn, gaan we het riool en de elektra aansluiten en een overkapping timmeren boven het pad tussen de units en de kerk. De kinderen verdwijnen straks via de nooddeur achter de kansel naar de nevendienst. De sloop van het huidige bijgebouw start begin april. We denken nog na over een manier om er afscheid van te nemen; een officiële handeling voordat we beginnen met slopen.”

Hij vouwt het schema weer op. “Gods werk hangt niet af van een gebouwtje”, merkt hij relativerend op. Maar een kerk heeft een onderkomen nodig en Arie vindt het belangrijk dat er een kerk is in het dorp. “Als iedereen zijn geloof uitoefent, liefdevol en vergevingsgezind is naar elkaar toe, en gelovigen stralen dat uit, dan gaat het ergens werken. Aan harmonie in een dorp dragen de kerken absoluut bij.”