Na ernstig ongeluk werd geloof belangrijk voor Leonard

Zoals veel gezinnen in de jaren tachtig ontvluchtten de ouders van Leonard van Hoven de hervormde kerk. Het gezin zwierf een tijdje van de ene naar de andere kerk, om neer te strijken in de gereformeerde kerk van Boven-Hardinxveld.

Leonard was nog net geen twintiger toen hij bij de gereformeerde kerk belandde. In zijn zelfgebouwde, strak vormgegeven huis aan de Botenwerf haalt hij herinneringen op. “Ik ging met mijn ouders mee, maar had zelf niet zo’n sterke band met de kerk”, vertelt hij. “Dat is later pas gekomen. Waarom we deze gemeente kozen? Dat was ook een beetje voor het gemak. We zijn een tijdje in Giessen-Oudekerk en in Giessen-Nieuwkerk naar de kerk gegaan, maar de verbondenheid met het dorp was voor mijn ouders de belangrijkste reden om toch in het eigen dorp naar de kerk te gaan.”

Leonard werd geboren in de Prinses Margrietstraat, als tweede zoon in het gezin Van Hoven. Zijn moeder overleed toen Leonard achttien was, op 61-jarige leeftijd. In 1986 kregen Leonard en Anneke een relatie en in 1989 zijn zij getrouwd. Anneke vertelt: “Ik hoorde ook bij de hervormde kerk, maar ben niet opgegroeid met kerkgang. Ik ging wel eens met een vriendin mee naar de gereformeerde kerk. Later ging ik met Leonard mee naar de kerk. Na ons trouwen zijn we samen belijdeniscatechisatie gaan doen.”

Bijzondere ervaring
Tien jaar geleden gebeurde er iets ingrijpends in Leonards leven. “Ik heb toen op mijn werk – ik werk in de bouw – een ernstig ongeluk gehad; ik werd overreden. Ik raakte buiten bewustzijn, dat heeft misschien een kwartier geduurd.” Veel wil hij daarover niet kwijt, wel zegt hij: “Door wat ik toen meemaakte kreeg ik het besef: er moet gewoon meer zijn tussen hemel en aarde. Ik ging dieper over het geloof nadenken.” Er volgde een zware tijd. “Ik had behoorlijk wat letsel, waardoor ik een paar maanden heb moeten revalideren. Ik dacht: waarom ben ik er nog? Dit komt nooit meer goed. In die periode leerde ik de gemeente beter kennen, ik voelde betrokkenheid. Marianne Develing was toen onze predikant, zij heeft me geholpen om er weer bovenop te komen. We hadden gesprekken, waardoor ik weer moed kreeg.”

Terwijl de kat in zijn mandje op de bank lui één ooglid optilt en Anneke een tweede kop thee haalt, vertelt Leonard over de periode na zijn ongeluk. “Ik kreeg kaartjes van mensen die ik nooit had gesproken. Tijdens mijn revalidatie liep ik door het dorp en werd ik van alle kanten aangeschoten: hoe is het? Dat doet best een hoop met je. Te ervaren dat je niet alleen staat, dat je een kerk hebt waar je bij hoort… Ja, er is wel een verschil met lid zijn van een vereniging. Je hebt een ander soort gesprekken. Er hoeft niet per se een stuk uit de Bijbel gelezen te worden om gewoon een goed gesprek over het geloof te hebben.”

Wat betekent de kerk nu voor hem? Hij schiet in de lach. “Een hoop werk.” Weer ernstig: “Betrokkenheid. Een praatje met elkaar hebben. Dat er zoveel voor de kinderen gedaan wordt vind ik mooi. Ik vind het best bijzonder dat er zoveel commissies met vrijwilligers zijn die alles draaiende houden. Het maakt niet uit wat je doet, je bent gewoon onderdeel van de kerk.”

Druk
Leonard is uitvoerder bij een bouwbedrijf in Zoetermeer. “Dit betekent dat ik op mijn werk verantwoordelijk ben voor het hele traject van een bouwproces, ook in financieel opzicht.” Gedurende vier jaar was hij naast zijn drukke baan lid van het college van kerkrentmeesters (cvk), het orgaan dat is belast met de zorg voor financiën en (on)roerend goed. “In mei vorig jaar ben ik uit het cvk gegaan en heeft Arie Stam het stokje overgenomen.  Anneke en ik woonden toen net in ons nieuwe huis. In het jaar ervoor was ik heel druk geweest met de bouw ervan.  Tijdens mijn periode van kerkrentmeesterschap hebben we de bouwcommissie opgericht.”

Als oud-cvk’er ziet hij het belang van een nieuw bijgebouw. “Het oude bijgebouw was te klein. Bij het cvk zagen we bovendien dat het regulier onderhoud steeds meer ging kosten. Er zat scheurvorming in vloeren en wanden, het dak lekte soms. We hebben de kosten van renovatie en nieuwbouw naast elkaar gelegd. Bij renovatie kwam je ook bijna op vier ton uit. Als bouwcommissie zijn we alle commissies binnen de kerk afgegaan voor ideeën voor een nieuw bijgebouw. Zo groeide een plan dat te duur bleek. Er is gesneden in het plan en nu zitten we op een plan dat financieel haalbaar is. Iedereen wil dat nieuwe bijgebouw. Het is best bijzonder dat het in onze betrekkelijk kleine kerk van de grond komt, dat het geld er is.”

Moderne uitstraling
Hij is blij met het besluit tot nieuwbouw en het ontwerp. “Wat we gaan neerzetten past bij de gemeente. Ik vind het een moderne uitstraling hebben. En als je zoveel jeugd in de gemeente hebt, moet je voor hen voldoende ruimte hebben. En zo’n nieuw gebouw trekt toch weer publiek aan. Ik hoop dat het ledenaantal blijft groeien, dat we in ieder geval niet krimpen. Momenteel zit er een lichte groei in onze gemeente, wat in deze tijd heel bijzonder is. Een deel van de jeugd valt af, maar er zijn er toch die blijven komen. Onze vorige predikant, Sander Ris, heeft er een hoop aan gedaan om jonge gezinnen naar de kerk te krijgen.”

Van iemand die weinig met de kerk had, is Leonard veranderd in een betrokken en actief kerklid. Het geloof bleek belangrijk voor hem, maar behoefte aan diepgravende Bijbelstudie heeft hij niet. “Ik heb niet zoveel vragen over het geloof, ik denk er heel simpel over. Je kan ook dingen aannemen, moet niet te moeilijk denken. Samen met Anneke kom ik graag in de kerk om te luisteren naar het Woord.”