Kerk zijn betekent: elkaar ontmoeten, verbonden zijn met elkaar

Neelke Bouter-Breedijk heeft een vrolijk karakter en legt graag contact met mensen. Ze is de ‘regeltante’ van de bouwcommissie. Elke zondag verstuurt ze berichtjes naar vrijwilligers die zich bij aanvang van de nieuwbouw aanmeldden. Al mailend en WhatsAppend stelt ze wekelijks een team van aanpakkers samen.

Neelke is met enthousiasme betrokken bij de Gereformeerde kerk van Boven-Hardinxveld. Ze werkt mee aan de kindernevendiensten, is lid van de kerstcommissie en liet zich bij de start van de nieuwbouw door Arie Stam ‘strikken’ voor het regelen van vrijwilligers. Vanwege haar jonge gezin en het werk van haar man zegt ze: “Ik wilde iets wat ik vanuit huis kan doen, niet te vaak vergaderen.”

Tieners

Voor het inschakelen van vrijwilligers heeft Neelke een lijst met tachtig namen. “Mensen vinden gaat heel wisselend.
In de zomervakantie en met mooi weer kan ik wel begrijpen dat mensen niet kunnen. Maar er zijn altijd wel weer mensen bereid om te komen. Ik doe heel veel via WhatsApp. Momenteel zijn onze vrijwilligers vijf avonden in de week en op zaterdag aan het klussen. Op zaterdag zorg ik dat iemand de lunch verzorgt, om tien uur koffie zet en voor lekkers zorgt. Ik probeer er ook wel eens tieners bij te betrekken. Dan vraag ik: bak jij wat? Ik ben van mening dat zij ook wat kunnen doen. Voor het puinruimen bij de start van de bouw heb ik dertien- en veertienjarigen gevraagd. Ze zijn zeker bereid om te helpen. Ze namen zelfs vrienden mee die niet kerkelijk zijn. Die hebben ook mee gebuffeld. Vonden ze leuk om te doen.”

Neelke is getrouwd met Henrico. Samen hebben ze twee kinderen: Jolijn (7) en Jort (5). Ze groeide op in Molenaarsgraaf. Toen ze op haar 21^ste trouwde, verhuisde ze naar Hardinxveld. Terwijl ze nog wat schilderspullen opruimt – ze heeft die middag de trap geverfd – vertelt ze: “Ons eerste huis stond in de Van Ruysdaelstraat. Daar hebben we vijf jaar gewoond. Nu wonen we alweer tien jaar aan de Rivierdijk. Ja, dit is een heerlijke plek: vóór ons natuurgebied de Avelingen, achter ons de polder.” Vanuit de ruime woonkamer op dijkniveau kijken ze uit op wilgen en weilanden. De landelijke stijl in huis sluit mooi aan op de omgeving.

Kinderboerderij

Een deel van de week werkt Neelke bij ASVZ, op de Merwebolder in Sliedrecht. “Ik begeleid mensen met een beperking bij het verzorgen van dieren en het onderhoud van onze kinderboerderij. Dat is een leuke combinatie: buiten bezig zijn en in de zorg werken. Henrico heeft sinds vijf jaar zijn eigen vrachtwagen en is bijna elke avond thuis.” Met een lach vertelt ze: “Maar als hij belt dat hij vroeg thuis is, betekent dat niet altijd dat hij op tijd is voor het avondeten.”

‘Geloofsgesprekken met volwassenen vind ik lastig’

Ze groeiden allebei op met kerk en geloof. “Henrico is hervormd opgevoed, in Bleskensgraaf. Ik ben gereformeerd opgevoed en ging in Brandwijk naar de kerk. Een heel fijne, actieve gemeente en ik ben altijd betrokken geweest. Als tiener ging ik elke zondag naar de jeugdvereniging. Mijn ouders waren ook altijd actief voor de kerk en wij werden meegenomen. Ze waren bijvoorbeeld leiding tijdens het kinderkamp en namen hun drie kinderen gewoon mee.”

Oude berijming

Geloof en kerk waren altijd vanzelfsprekend voor Neelke. “Daar ben ik mee opgevoed. Ook trouwen in de kerk hoorde erbij. Toen we in Hardinxveld kwamen wonen, hebben we eerst een beetje gehopt. Henrico ging al met mij mee naar de jeugdvereniging van de Gereformeerde Kerk in Brandwijk en we gingen mee naar elkaars kerk. Ik had daar iets meer moeite mee. Het zingen was bijvoorbeeld anders; in de Hervormde Kerk zongen ze langzaam, oude berijming. En het avondmaal was heel beladen. Daar had ik moeite mee. Henrico voelde zich bij ons in de kerk beter thuis.”

Toen ze trouwden moesten ze kiezen. “Dat was heel moeilijk: in welke kerk gaan we trouwen? Bij je keuze kun je ouders kwetsen. We kozen voor de Gereformeerde Kerk. Tijdens een jeugddienst in de Gereformeerde Kerk in Nieuw-Lekkerland hoorden we een preek van dominee Krüger . Hij preekte over Psalm 16 vers 11: ‘U wijst mij de weg naar het leven’. Dat sprak ons erg aan. We zeiden tegen elkaar: deze dominee moeten we hebben. Toen we hem vroegen bleek hij nog één vrijdag vrij te hebben, dat was precies onze trouwdatum. We ervoeren dat als een teken van God, een aanwijzing dat ons huwelijk gezegend mocht worden.”

Nooit opgemerkt

Ze vraagt zich af of de Hardinxveldse kerk een rol speelt in het dorp. “Ik geloof niet dat we echt naar buiten treden. Toen Henrico en ik jeugdouderling waren, stond missionair bezig zijn op de agenda. Sander Ris vond dat belangrijk. Hij sprak jongeren aan bij de Hoogvliet, benaderde jongeren van buiten de kerk voor activiteiten. De activiteiten van Vorming & Toerusting trekken alleen mensen van onze gemeente. Maar ik denk wel dat we gastvrij zijn als er nieuwe mensen komen. Dan zullen we wel een praatje maken. Hoewel ik dat zelf lastig vind, omdat ik niet uit Hardinxveld kom. Pas sprak ik iemand aan en vroeg: ben je nieuw? Toen bleek dat ze al lang kwamen.” Met een schuldbewuste blik: “Ik zei: sorry, ik heb je nooit opgemerkt.”

‘Het geloof geeft me richting en structuur. Daar word je sterk van’

Een gesprek over het geloof aangaan vindt ze lastig. “Toen wij jeugdouderling waren, haalde ik veel energie uit activiteiten met de jeugd en hadden we goede gesprekken met jongeren. Maar geloofsgesprekken met volwassenen vind ik lastig. Dan vraag ik me af: heb ik wel genoeg kennis? Ik ben daarin ook wat terughoudend. Napraten wordt niet zoveel gedaan bij ons in de gemeente. Thuis hebben we het er wel over. Soms beluisteren we een dienst ’s middags nog een keer. Onlangs deden we dat op een strandje, met de kinderen eromheen. Zeker diensten die ons raken beluisteren we nog een keer. Henrico luistert ook vaak een preek na in de vrachtwagen.”

Betere wereld

Kerk zijn betekent voor Neelke vooral: samenzijn. “Elkaar ontmoeten, verbonden zijn met elkaar. Geloven is vertrouwen. Het geloof geeft me richting en structuur. Daar word je sterk van. Ik ben niet iemand die ermee te koop loopt, zou niet zomaar op iemand aflopen en het geloof verkondigen. Wel probeer ik het uit te dragen door mijn houding, in het omgaan met anderen. Door zorg voor anderen te laten zien, te laten merken dat je goed voor elkaar kan zijn. Zoals Jezus dat op aarde deed. Ik hoop dat mensen nieuwsgierig worden, zich afvragen: waar komt dat nou vandaan? Ik denk dat je een betere wereld krijgt als je voor elkaar klaarstaat.”

Anne Marie Hoekstra