Geloven is: erop vertrouwen dat je bij God hoort

Vanuit het verre noorden kwamen Cor en Agnes Schaap naar de Alblasserwaard. Sinds oktober 2018 zijn ze lid van de Gereformeerde kerk in Boven-Hardinxveld. Hun ontvangst in de gemeente typeren ze als ‘heel warm’.

Cor is een Fries, Agnes een Groningse. “Ik ben geboren op 30 juni 1958, in Achlum”, vertelt Cor. “Mijn vader zat in de zuivel. Ik was twee jaar toen we naar Ameland verhuisden. Toen ik twaalf werd dacht mijn vader: we moeten van het eiland af, anders moet mijn zoon aan de vaste wal in de kost. We zijn toen naar Giessenburg gekomen, waar mijn vader ging werken bij zuivelcoöperatie De Samenwerking.”

Happy
Cor ging in Friesland al met zijn ouders mee naar de Gereformeerde kerk. Als tiener vond hij aansluiting bij de Giessenburgse Gereformeerden. “Je had daar een hechte gemeenschap. Toen Agnes en ik in Groot-Ammers gingen wonen, kerkten we in Ottoland. Omdat je niet naar de kerk ging waar je woonde, was je niet zo betrokken. Dat vond ik jammer. Het is fijn als je naar de kerk kunt gaan in de plaats waar je woont.”

Agnes (1966) is geboren en getogen in Appingedam. Zij groeide op zonder kerkgang. “In het noorden was de Gereformeerde kerk zwaarder dan het hier nu is. Mijn vader was zwaar gereformeerd opgevoed. Nadat hij als achttienjarige wees was geworden, heeft hij niets meer aan het geloof gedaan. Zijn kinderen wilde hij er ook niet mee opvoeden. Omdat het vroeger bij hem thuis heel streng was, dacht hij: dat ga ik mijn kinderen niet aandoen. Door Cor ben ik bij de kerk gekomen. Het zingen vind ik leuk, ik kijk ook af en toe naar het programma ‘Nederland Zingt’.”

Het leven in de Alblasserwaard was voor de Groningse Agnes aanvankelijk ‘even wennen’, zegt ze. “Eerst hebben we dertig jaar in Groot-Ammers gewoond. Nu wonen we in Hardinxveld op de Botenwerf, in een prachtig appartement. We zijn hier happy.” Cor: “We hopen dat we hier onze oude dag kunnen slijten.”

Cor heeft uit zijn eerste huwelijk twee zonen, van 33 en 30 jaar. Hij vertelt: “Na de scheiding zijn mijn zonen bij mij blijven wonen. Na een paar jaar heb ik Agnes leren kennen. Zij is in 2002 bij ons komen wonen. Gevoelsmatig hebben wij samen twee kinderen. De oudste woont in Schoonhoven, de jongste in Nieuwpoort.”

Erbij horen
Ze vinden hun huidige gemeente laagdrempelig. Cor: “We zijn heel warm ontvangen, vanaf de eerste dag. Er is al gauw iemand die wat tegen je zegt.” Agnes: “Heel veel mensen uit onze wijk gaan naar de Gereformeerde kerk.” Voor Cor is kerkgang vanzelfsprekend. “Ik ben zo opgevoed. En ik vind het gewoon fijn dat ik erbij hoor. Maar ik doe niet heel veel aan Bijbelstudie, dat heb ik nooit gedaan.” Ook Agnes vindt vooral het sociale aspect belangrijk. “Ik heb vaak gedacht: het was wel leuk geweest als mijn ouders mij ook hadden meegenomen.” Ze legt makkelijk contact. “Ik klets gauw met mensen.”

Cor leerde veel mensen van de kerk kennen toen hij meehielp met de realisatie van de nieuwe aanbouw. “Dat was voor mij een leuke manier om erbij te komen. Ik kon met elektro helpen. We werkten met een leuk groepje mensen. Voor mij is dingen doen beter dan praten. Dan rommel je er onopvallend een beetje in. Een beetje op de achtergrond, dan voel ik me prettig.”

Hometrainer
Op doordeweekse dagen zijn ze vooral druk met hun banen. Cor: “Ik ben bedrijfsleider bij elektrobedrijf Elmon in Groot-Ammers. Ik vind het nog steeds heel leuk werk. Werk is mijn hobby. Ik ben 62, mag nog vijf jaar werken. Wat ik in mijn vrije tijd graag doe? Vrienden en familie bezoeken.” Agnes: “Ik ben thuiskapster en hou ook nog steeds van mijn werk. Ik ben een echt mensen-mens, met mensen omgaan vind ik leuk. Mijn vrije tijd besteed ik graag aan lezen en sporten. Ik sport elke dag een half uur op de hometrainer en de crosstrainer. En ik doe mee met Nederland Beweegt. We gingen eerst met z’n tweeën naar de sportschool, maar negen van de tien keer werkte dat niet. Toen in coronatijd alles dicht ging, hebben we een hometrainer en een crosstrainer gekocht. Zo blijf je een beetje fit.”

Gevraagd naar de betekenis van hun geloof zegt Cor: “Geloven is voor mij: erop vertrouwen dat je bij God hoort. Of je nou veel of weinig naar de kerk gaat, vind ik niet zo belangrijk. Ik vind toch dat ik erbij hoor.” Agnes: “Het maakt mij ook niet zoveel uit of iemand vaak gaat of niet.” Cor: “Ik ben er door de week niet bewust mee bezig. Ja, ik heb wel eens dat ik God om hulp vraag, maar niet vaak.” Agnes vult aan: “Bij ons gaat ook alles heel goed.” Cor: “Misschien moet je daar dankbaar voor zijn.” Agnes: “Dat zijn we elke dag wel, maar eigenlijk voelt het als vanzelfsprekend dat het goed gaat.”