De bouw was een prachtige tijd voor de gemeente

Mathijs de Boon en Ivo Brouwer zijn mannen die hun geloof makkelijker uiten door daden dan in woorden. Pas na een beetje ‘prikken en peuteren’ kom je erachter wat er in hen omgaat. ‘Voor een gebedskring moeten ze mij niet vragen, dat is niet mijn ding.’

Het is een zaterdagmiddag in februari. De geïnterviewden zijn neergestreken in het ‘honk’ van de tieners op de eerste verdieping. Dick Zwijnenburg brengt koffie, thee en koeken naar boven. Beneden wordt er nog steeds hard gewerkt. Arno Blokland heeft de kerkenraadskamer op zijn kop gezet en Teunis Meerkerk kan het klussen in de kerk ook nog niet missen. Een bekende brengt gebakken vis, zodat de hal al snel naar een viskraam ruikt. Nederlandstalige smartlappen schallen door de ruimte. Eventjes geen psalmen en gezangen vandaag. De zoontjes van Arno en Teunis spelen in de ruimte van de kindernevendienst. Ook voor hen is de kerk een tweede thuis geworden.

‘Beetje kneuterig’
Ivo en Mathijs zijn allebei geboren en getogen in Hardinxveld; Ivo in ‘Beneden’ en Mathijs in ‘Boven’. Mathijs typeert zijn dorp als ‘een beetje kneuterig, ons kent ons’. “Ik vind dat wel prettig.” Ivo kwam in Boven-Hardinxveld terecht toen hij trouwde met Angelique. Hij woont aan de Rivierdijk, Mathijs streek met zijn vrouw Astrid neer in de straat waar hij opgroeide, de Graaf Adolfstraat. Ook Ivo merkte al snel dat veel Hardinxvelders elkaar kennen. “Iedereen is hier iets van elkaar. Voordat ik al die connecties gemaakt heb… Door de kinderen kreeg ik een band met het dorp. Je leert de school en ouders kennen.” Hoe typeert hij het dorp? “Het zijn hier aanpakkers.” Mathijs knikt. “Het is super-bijzonder hoeveel mensen geholpen hebben. Dat is echt Boven-Hardinxveld. Bij de sporthal zag je dat ook. Mensen voelen zich betrokken en verantwoordelijk. Daardoor ontstaat met geringe middelen iets moois.”

Mathijs raakte betrokken bij de nieuwbouw van de kerk toen Teunis hem vroeg een berekening te maken van de bouwkosten. “Ik werk bij bouwbedrijf BMN De Klerk, daar ben ik bedrijfsleider en mede-eigenaar.” Omdat hij een inschatting had gemaakt van het benodigde bedrag, vond hij het financiële proces wel een beetje spannend. “Op de gemeenteavond over de nieuwbouw waren er logischerwijs ook kritische mensen. Zei zeiden: ‘Er is altijd overschrijding van het budget en meerwerk.’ Ik dacht: het moet dus wél lukken voor dit geld. Als je opeens een ton tekort komt, denk je wel: ik had het bedrag niet goed berekend.”

Rekeningen
Ivo is eigenaar van metaalbedrijf IM Brouwer BV. “Mathijs en ik werken veel samen”, vertelt hij. “Ik was naar een gemeenteavond geweest. Er waren plannen, maar er was een beperkt budget. Ik dacht: we kunnen dit met elkaar doen, ik ga mijn duit in het zakje doen, dat vind ik leuk. We hebben bekeken welke vakmensen er zijn: een elektricien, loodgieters, enzovoort. We dachten: als we met elkaar wat doen, kunnen we het maken.” Met een glimlach: “Mathijs en ik hebben ook rekeningen niet gestuurd, net als anderen.”

Ivo zorgde met zijn bedrijf onder andere voor de levering en montage van de stalen hoofddraagconstructie en van de hulpconstructie voor de hardglazen vouwwand. Daarnaast deed hij vrijwilligerswerk tijdens de bouwwerkzaamheden. BMN De Klerk zorgde voor het heiwerk van de stalen buispalen, de fundering, de begane grondvloer, de kanaalplaatvloer op de eerste verdieping, de zandcement dekvloeren en voor een deel van de coördinatie tijdens de ruwbouw. Daarnaast deed Mathijs vrijwilligerswerk tijdens de bouw.

Ze zijn tevreden met het resultaat. Mathijs: “Heel erg tevreden. Het uitgangspunt was: sober en doelmatig. Dat is niet helemaal gelukt, want het afwerkingsniveau is hoog.” Ivo: “Ik vind het keurig. Lekker licht, van deze tijd, lekker functioneel. Doeltreffend, niet teveel poespas. Een beetje het idee van oude generatie, nieuwe generatie.”

Leuke tijd
Hoe kijken ze terug op een jaar van plannen maken en bouwen? “Vooral in de ruwbouwfase ben ik er intensief bij betrokken geweest”, zegt Mathijs. “Dat was deels onder werktijd. Verder ging ik af en toe mee klussen.” Ivo zegt nuchter: “Het is keuzes maken. Je hebt ook een gezin en een bedrijf. Het was een heel leuke tijd. Voor mij is het ook een manier om mensen te leren kennen. Ik bouw liever dan dat ik bij een vergadering zit. Je kunt een praatje maken onder het klussen. Ik ken nu heel veel mensen van naam. De bouw was een prachtige tijd voor de gemeente. Alleen al het feit dat het lukt. Je laat aan de jeugd zien: kijk, gas erop. Dat geeft vertrouwen in de toekomst.”

De twee mannen groeiden allebei op met kerk en geloof. Ivo bezocht met zijn ouders de gereformeerde kerk in Beneden-Hardinxveld, Mathijs de hervormde kerk in Boven-Hardinxveld. Mathijs: “Astrid en ik vonden het leuker en laagdrempeliger om hierheen te gaan. We kwamen hier door familie terecht.” Ivo: “Wij hebben vanwege onze kinderen Joep en Naomi voor de kerk in Boven-Hardinxveld gekozen. Onze kerk is een heel stabiele haven. Ik hoop dat mijn kinderen de herinneringen daaraan voor altijd meenemen, waar ze ook heengaan. Dat ze weten: er is meer dan een collega en buurman. Dat zag en zie je ook terug tijdens de bouw; mensen komen in hun eigen tijd hun best doen. Als je het je kinderen niet meegeeft, gaan ze het later niet doen. Zo hebben mijn ouders dat ook bij mij gedaan. Het ging bij ons thuis niet alle dagen over het geloof, maar ze hebben mij meegenomen naar de kerk.”

Dezelfde missie
Uitleggen wat het geloof voor hen betekent vinden ze lastig. Ivo: “Ik weet wel zeker dat er een God is, dat je het allemaal niet voor niks doet. Dat gemeenschapsgevoel vind ik geweldig. Voor een gebedskring moeten ze mij niet vragen, dat is niet mijn ding. Maar met elkaar een beetje dezelfde missie hebben en dezelfde gedachten, dat vind ik mooi.” Mathijs: “Het is een fijne gemeente, hier zitten veel jonge mensen. Veel kinderen. Met mijn ouders gingen we ook elke zondag naar de kerk. Na het eten werd er gebeden en uit de Bijbel gelezen. In de tienerfase betekende kerkzijn vooral: leeftijdgenoten ontmoeten. Ik ben niet zo recalcitrant geweest. Nu willen we ook voor onze kinderen Sebas, Lize en Sep structuur bieden. Op zondagochtend naar de kerk gaan hoort daarbij.”

Ivo heeft nog wel een wens voor het dorp en de tieners die er opgroeien. “Wij hadden vroeger in Beneden-Hardinxveld een soos. Ik had daar als tiener een geweldige tijd. Ik mocht van mijn ouders met mijn vrienden naar die soos. Mijn kinderen puberen nu. En aangezien we hier best veel jeugd hebben… Er is nu niks voor hen op zaterdagavond. Ik zie mijn kinderen uitvliegen naar Gorinchem en Beneden-Hardinxveld. Je weet niet goed waar ze heengaan.”

Hechte gemeenschap
Ze vinden het mooi dat de leden van de Gereformeerde Kerk een hechte gemeenschap vormen. Mathijs: “Ik denk wel dat het dorp erover praat, dat mensen zeggen: ‘Daar gebeurt wel wat’. Of we een rol hebben in Hardinxveld? Dat vind ik een lastige. Je zal mij niet bij de Hoogvliet een onbekende zien aanspreken en op het geloof wijzen. Dat past niet zo bij me.” Ivo: “Ik denk dat zo’n gemeenschap het dorp maakt tot wat het is. Als oudere mensen in het dorp me ergens voor zouden vragen, zeg ik makkelijk: dat doen we. Het is goed om met elkaar mee te leven.”